Saturday, May 21, 2016

ALLAHIN “VƏTƏN”İ...

  Yazıçı, şərqşünas Əli Rzazadənin “SƏMAYA QAYIDAN YAZI”
                                
                                romanı haqda düşüncələrim

  

   Deyirlər, yazıçı əsərləri ilə qəlblərdə və beynlərdə öz tarixini yaradır. Məhz əlindəki qələmin gücü və səmimiyyəti ilə yaddaşlarda iz salır. Bəli, qələm böyük qüvvədir. İsmayıl Bəy Qaspiralı yazırdı ki:-“Hər nə yazacaq isən, qələmi üç qəpiklik qara mürəkkəbə batırma. ÜRƏYİNƏ batırıb, onun qanı ilə yazı yaz. Sözün ötər, VİCDANLARA yetər. Əks halda bisəmərə gələr, keçər.” Həsən Bəy Zərdabi isə deyirdi ki:-“Yaxşı kitab qiymətli xəzinədir.” Həqiqətən, hər bir xalqın ədəbiyyatı onun səhifələrinə daxil olan belə xəzinələr sayəsində dəyər taparaq, əbədiyyət qazanır. Yazıçı, şərqşünas Əli Rzazadənin “SƏMAYA QAYIDAN YAZI” adlı yeni kitabı da, məhz belə nəşrlərdəndir. Kitab yazıçının oxucuları ilə dördüncü görüşüdür. Ə.Rzazadənin sayca ikinci romanı olan bu əsər dini radikalizm, onun mənşəyi, tarixi kökləri, dünyanı hörümçək toru kimi saran terrorçu qruplaşmaların İSLAM dini adı altında törətdiyi faciə və müsibətlərdən bəhs edir. Romanda dini radikalizmin, İŞİD-in iyrənc mahiyyəti bütün məqamları ilə oxucuya çatdırılır. Qeyd olunur ki, radikalizm bütün zamanlarda və toplumlarda fərqli şəkillərdə təzahür edən zehniyyət tərzidir. Radikallıq əslində dinlərin və ya digər ideologiyaların mahiyyətindən deyil, onların mənsublarının düşüncəsindən, psixologiyasından və yanaşmasından qaynaqlanır. Romanda bu bəladan xilas olmağın yolları, canlandırılan obrazların timsalında açıqlanır. Vurğulanır ki, dini radikalizmdən qurtulmaq üçün ilk növbədə cəmiyyətdə dini maarifləndirmə ciddi və məqsədyönlü şəkildə aparılmalıdır. Müqəddəs dinimiz İSLAM olduğu kimi insanlara təbliğ edilməlidir. Problemin digər çözüm yolu isə ictimai müzakirələri təşviq edərək, radikal dini ideyaların tədricən məhv edilməsinə nail olmaqdır.
   Əsərin baş qəhrəmanı Qədir ixtisasca adlı-sanlı cərrahdır. O eyni zamanda gözəl bir ailə başçısıdır. Atası dünyasını dəyişdikdən sonra, anası Güşvər xanım uşaqlarını min bir zəhmətlə böyüdüb, boya-başa çatdırmışdı. Qədir ailənin qürur duyulacaq övladı idi. Kiçik qardaşı Orxan şəhərə işləmək məqsədilə gəlsə də, çox keçmir ki, dini radikal qruplaşmalardan birinin “beyn yuma” siyasətinin qurbanına çevrilərək, onun ən fəal üzvi kimi tanınır... Və kafirlərə qarşı aparılan “müqəddəs cihad” a qoşulmaq üçün “ALLAHIN HAKİM KƏSİLDİYİ ÖLKƏ” yə yollanır. Qardaşını axtarıb tapana qədər, Qədirin keçdiyi məşəqqətli yol əsərdə o qədər gözəl və təsirli təsvir edilib ki, oxucu kitabı vərəqlədikcə, sanki özünü o hadisələrin içində hiss edir.
   Romanda Qədirin ailəsinə yazdığı məktub oxucunun qəlbində silinməz iz salır. O, HƏZRƏTİ ZEYNƏBİN uyuduğu müqəddəs torpaqda qələmə aldı, ailəsinə sevgi, ümid və etiraf dolu məktubunu. Elə bu məktubdaca:-“Görüşənədək...” - deyib, anasına və əzizlərinə qardaşı Orxanla birlikdə Bakıya dönəcəyinə bir daha söz verdi. Məktubu həyat yoldaşı, çox sevdiyi Aytənə yazsa da, anası Güşvərin qabarlı əllərində son damla sevincə dönən  bu balaca zərf hər kəsin ürəyində sönməyən bir ümid idi. Qədir bu vərəqlərdə qardaşını tapmaq üçün çıxdığı yolda başına gələn əhvalatları, şahidi olduğu ağrı-acıları və arzularını dilə gətirir. Və övladlarını, məhz bu məktubun sətirlərində sonuncu dəfə bağrına basır...
  

   Ə.Rzazadənin bir yazıçı kimi daha bir uğuru ondan ibarətdir ki, romanda işıqlandırdığı əsas mövzu və ideyanın fonunda cəmiyyətimizdə mövcud olan neçə-neçə problemə toxunaraq, onların həlli istiqamətinə də oxucunun diqqətini yönəltməyə nail olmuşdur. Əsərin bədii gücünü daha da mükəmməl etmək üçün romanın bir neçə yerində yazıçı düşüncə və duyğularını, məhz nəzmlə dilə gətirib.
   Yazıçının bəyaz vərəqlərin köksünə köçürdüyü sətirlər kitablarını vərəqləyən oxucu ilə həmsöhbət olaraq, ruhunu dindirə bilir. Onun həyata baxışlarına yaxın bir dost kimi çözümləri ilə aydınlıq gətirərək, beynindəki sualların cavabına çevrilir. Ən əsası, qələmə aldığı  əsərlərindən bəhrələnilir. Məhz budur, ƏSL YAZIÇI qələminin, Əli Rzazadə yaradıcılığının ucalığı...
   Romanın kuliminasiya nöqtəsini İŞİD terror qruplaşmalarından birinə rəhbərlik edən Əbu Həmzə adlı erməni ilə Qədir arasında olan dialoq təşkil edir. Bu dialoqdan kiçik bir hissəni xüsusilə vurğulamaq istəyirəm. Terrorçular tərəfindən İSA Peyğəmbər kimi çarmıxa çəkilən Qədir, Tanrının ona bəxş etdiyi belə uca ölümü yaşayacağına görə çox sevinir. Bunu görən erməni dığası onu “axmaq” adlandırır. Və TÜRK OĞLUNUN bu sevincinin səbəbini soruşanda, Qədirin murdar erməniyə cavabı belə olur:-“...Axmaq sənsən ki, bunu anlamırsan. Həmişə düşünürdüm ki, mən bu torpaqlarda ölsəm, bu mənim üçün ucuz ölüm olacaq. Amma indi sevinirəm. Sevinirəm ki, məni şərəfsiz erməni öldürəcək. Özümü Qarabağda öldürülən şəhidlərimizin sırasında görürəm. Və inanıram ki, ölümdən sonrakı həyatda mənim ruhum erməni şərəfsizliyi ilə öldürülən şəhidlərimizin ruhlarının qatarına qoşulacaq...”
   Əsərdə dönə-dönə vurğulanır ki, ilahi sevgidən, ilahi nurdan yarandı Yerin, Göyün hər damlası. Tükənməz mərhəmət və ilahi ədalət sətirləndi, təbiətin naxışlarında. Uca Yaradan həyatın mahiyyətini, həqiqətin nəfəsini bütün yaradılana son mənzilimiz olan qara torpağın ətrində daddırdı. O ətirdə anlatdı, HAQQA gedən yolun yönünü. ALLAHA qovuşmağın, ONA tapınmağın, ONU tanımağın sərhədlərini qəlblərə və beynlərə, məhz o ətirlə qətrə-qətrə köçürdü. Əlimizə götürdüyümüz BİR OVUC TORPAQDAN başlar, İLAHİ EŞQƏ gedən yolun ilk addımı. Bu bir ovuc torpağın zərrələrinə dönən VƏTƏNİN müqəddəsliyini, yalnız ruhuyla duyanlar aləmlərin RƏBBİNƏ qovuşa bilər... Bizi YARADANA ruhumuzla, qəlbimizlə qovuşa bilək ki, müqəddəs kitabımız “QURANİ KƏRİM” sonda “SƏMAYA QAYIDAN YAZI” ya çevrilməsin!!! “ALLAHIN hakim kəsildiyi nə bir ölkə, nə də bir şəhər” var!...
   İnanıram ki, bütün dünyada aktual mövzu və fəlakət olan İŞİD-in iyrənc mahiyyətindən, tarixindən bəhs edən ƏLİ RZAZADƏNİN bu mükəmməl romanı əsasında yaxın gələcəkdə gözəl bir bədii film ekranlaşdırılacaq.

  
                                    “ALLAHIN VƏTƏNİ”

Axtarma, YARADAN hardadır deyə,
ONUN nə ölkəsi, nə VƏTƏNİ var!
“Müqəddəs cihada” yollanan cahil,
ONUN nə ölkəsi, nə VƏTƏNİ var!


                                 Vərəqlə, “QURAN” I... Budur, həqiqət,
                                 TANRI nə görünər, nə BÜTLƏŞƏR “O”!
                                 Asiman nurunu yaysa da, fəqət,
                                 HAQQ olub, ÜRƏKDƏ VƏTƏNLƏŞƏR “O”!!!


Aldanma, iblisin yalanlarına,
SALAMDAN aşılar, SÜLHÜ DİNİMİZ!
Yem olma, dünyanın ilanlarına,
SALAMDAN aşılar, SÜLHÜ DİNİMİZ!
                                                                        
                                                                              


                                        Yaqut VAFIQQIZI




Tuesday, May 17, 2016

"ALLAHIN VƏTƏNİ"

   Yazıçı, şərqşünas ƏLİ RZAZADƏNİN çox yaxında işıq üzü görəcək ilk oxucusu olduğum "SƏMAYA QAYIDAN YAZI" romanına həsr etdiyim yazım tezliklə blogda və saytlarda yerləşdiriləcək.



Saturday, May 14, 2016

“EVİMİZİN QƏFİL QONAĞI”




-O evimizin qəfil qonağı idi. Övladımız kimi sevirdik onu. Çox zəhmətkeş, dərin düşüncəli, ən əsası qayğıkeş idi. HƏRBÇİ olmaq istəyirdi. Həmişə deyirdi ki:-“ Mütləq hərbi təhsil alacam. Və ömrümün sonuna qədər VƏTƏNƏ layiqincə xidmət edəcəm.” Uşaqlığı böyük çətinliklər içində keçmişdi. Valideynlərinə kömək etmək üçün həmişə müxtəlif işlərdə işləyirdi. Çox gənc olsa da, əllərindəki qabarlar çəkdiyi əziyyət və zəhməti kəlmə-kəlmə nəql edirdi. Onun haqqında keçmiş zamanda danışmaq çox çətindir bizə. Hələ də inanmırıq, RAHİLİN yoxluğuna. Aprel ayının 14-də iyirmi yaşı tamam olmuşdu. Hər dəfə zəng vuranda:-“ Hər şey qaydasındadır. Narahat olmayın. Addımbaadım irəliləyirik. İnşallah, bayrağımızı ŞUŞADA dalğalandıracağıq!”- deyirdi. Rahildən “cəbhədə vəziyyət necədir” soruşanda, bizə cavabı yalnız bu olurdu:-“Mənə belə sual verməyin. Biz bura VƏTƏNİ qorumağa gəlmişik!” Çox yaxında gələcəyini deyirdi. Yolunu səbrsizliklə gözləyirdik... Bəli, o gəldi. ŞƏHİD kimi qayıtdı, doğulduğu torpağa. Həmişəki kimi bu dəfə də gəlişi qəfil oldu...
   Ərəbovlar ailəsinin yaxını Tamilla xanım çətin də olsa, göz yaşları içində sözünü, məhz bu fikirlərlə tamamladı.
   Şəhidin anası Narıngül ana qapıya dikilən gözlərini oğlu Rahilin tablodan boylanan simasına yönəldərək, bunları söyləyə bildi:-“RAHİL ölməyib, o yaşayır, mütləq qayıdacaq. Aprelin 15-i, doğum gününün səhəri mənimlə telefonda danışanda qayıdacağına söz verdi. O evimizin sonbeşiyi idi. 2015-ci ilin oktyabr ayının 10-da oğlumu hərbi xidmətə yola saldıq. And içmə mərasimindən sonra xidmətini könüllü olaraq, Astaradan Ağcabədiyə dəyişdi. Sonuncu dəfə onunla Novruz bayramında görüşmüşdük. Həyatımızın ən gözəl və unudulmaz bayramını yaşadıq. Döyüş bölgəsində övladım və onun əsgər yoldaşları ilə birgə qarşıladıq, bahar bayramını. Nə biləydik ki, gözəl arzularla salamladığımız baharda Rahil şəhid olacaq... Mayın 7-si zəng vurmuşdu. Hamı ilə danışdı. Amma mənimlə danışmadı. Yalnız bunu anama çatdırın demişdi:-“Tezliklə, anama QƏLƏBƏ şəkillərini göndərəcəyəm, nigaran qalmasın...”
   Narıngül ana bağrına basdığı üç rəngli bayrağımızı göz yaşları içində qoxlayaraq, öpdü. Qəlbindəki kədər dediyi ağılarında dilə gəldi:-“Bu bayraqla sarıldı, oğlumun cənazəsi. Arzusu, Şuşada bayrağımızı dalğalandırmaq idi. Allahdan ömür istəyirəm, balamın arzusunu çin etmək üçün. İnşallah QƏLƏBƏ günündə ŞUŞAYA özüm aparacam, BAYRAĞIMIZI!...”
   Qey edək ki, qoşunların təmas xəttində gedən döyüşlərdə Şirvan şəhər Hacıqəhrəmanlı qəsəbə sakini Silahlı Qüvvələrimizin hərbi qulluqçusu Ərəbli Rahil Rafiq oğlu mayın 12-də şəhid olub. Şəhid Şirvan şəhər “ŞƏHİDLƏR XİYABANI” nda torpağa tapşırılıb. 




                                           

                                         Yaqut Hüseynova






“ŞUŞAYA GETMƏK İSTƏYİRƏM!...”



Bu günlərdə sosial şəbəkədə daha çox paylaşılan gözəl bir şəkil diqqətimi çəkdi. Balaca AZƏRBAYCAN qızı əlində bayrağımızla birlikdə tutduğu rəsmdə arzusunu dilə gətirmişdi. “BİZ BU YAY ŞUŞAYA GETMƏK İSTƏYİRİK!” sözünün yazıldığı rəsm, bu qızcığazın kiçik qəlbindəki dünya boyda VƏTƏN sevgisinin tərcünmanı idi. O gözlər torpaq eşqinin aşılandığı bir ürəyin güzgüsü idi. BƏLİ, VƏTƏN SEVGİSİNİN AŞILANDIĞI... Paylaşımları izlədikcə, müxtəlif fikirləri oxudum. Bəziləri informasiya müharibəsində uşaqlardan istifadə edilməsinə etiraz etdi. Hətta çoxları “bu yaşdakı uşaqlarda vətən sevgisi, vətən həsrəti onlara öyrətdiyimiz şeirlər qədərdir” söylədi. Deməli, məsələnin kökündə də bu məqam dayanır. Öyrənilən, məhz ÖYRƏTDİYİMİZ QƏDƏRDİR. VƏTƏNİ, TORPAĞI, HƏYATI, SEVGİNİ və NİFRƏTİ övladlarımıza necə aşılayırıqsa, gələcəyimizi də, məhz elə formalaşdırırıq. Hər şey öz əllərimizdədir. “UNUTQANLIQ” adlı yazımda da bu mövzuya toxunmuşdum. Elə həmin yazımdan kiçik bir hissəni xatırlamaq istəyirəm. Çünki bununla demək istədiklərimi daha gözəl ifadə etmiş olaram:-“... Hər an düşmənə nifrət hissiylə yaşayaq! Və bunu övladlarımıza da aşılayaq! Təəssüflər olsun ki, çox vaxt balalarımıza lap körpəlikdən düşmənlə barışmaz olmağı öyrətmirik. Gözləyirik, qoy böyüsün, ağıllansın, sonra öyrədərik. Dəhşətlisi budur ki, heç sonra da öyrətmirik. Beləcə, yaddaşımızı unutqanlıq girdabında boğuruq...”

   
   Bir daha diqqətlə baxaq, bu rəsmə. Mahiyyətindəki uca məqamı qəlbimizin səsiylə duymağa çalışaq...
-“ŞUŞAYA getmək istəyirəm... ŞƏHİDLƏRİMİZİN məzarına aparacağım çiçək dəstəsini ŞUŞADAN toplamaq üçün! ŞUŞAYA getmək istəyirəm... Mən gəldim, əslində “BİZ GƏLDİK!” demək üçün! İllərlə işğal altında inildəyən torpağımızın üstündə izi qalan çaqqalların ləpirlərini ÖZ ADDIMLARIMIZLA birdəfəlik silmək üçün! ŞUŞAYA getmək istəyirəm... Heykəli belə mənfurlar tərəfindən güllələnmiş XAN QIZI NATƏVANIN tənindəki güllə yaralarını sağaltmaq üçün! İSA BULAĞINDAN ovcuma alacağım büllur suyun sərinliyini, illərlə köksümüzdə göynəyən QARABAĞ nisgilinə məlhəm etmək üçün! Dünya uşaqlarının SÜLH istəyini YER KÜRƏSİNƏ “PƏNAHABAD” qalasında dalğalandıracağımız ulu bayrağımızla söyləmək üçün!
   ŞUŞADAN XOCALIYA QƏLƏBƏ sevincini gətirmək istəyirəm... Malıbəylidəki “QIZLAR MƏKTƏBİ” yenidən şagirdlərinin uğurlarıyla tanınsın. “AĞABƏYİM AĞANIN QƏSRİ” ndə bir daha səyahət etmək istəyirəm, MOLLA PƏNAH VAQİFİN poeziya dünyasına. Vətənin hər daşına, hər çiçəyinə birər-birər nəql etmək istəyirəm, ŞƏHİDLƏR XİYABANINDA uyuyan beş yaşlı XOCALININ məzarda “böyüyən uşaqlığından”...
   KƏLBƏCƏRDƏ vərəqləmək istəyirəm, onun tarixini. “ÇAY ÜSTÜNDƏ QALA” adlandırılan bu torpaqda uşaqlıqdan iz salacaq addımlarımızla böyüyək! Bütün dünyada “QASIMUŞAĞI” adı ilə tanınan milli dəyərlərimizdən biri olan xalçamızın ilmələrinə QƏLƏBƏ sevincimiz, məhz LAÇINDA toxunsun! QARABAĞIN ÜRƏYİ sayılan AĞDAMDA dinləmək istəyirəm, QARQAR və XAÇININ sularındakı həzin nəğməni... CƏBRAYILDAKI yaşı altı əsri adlamış ÇİNARIN kölgəsində sevdiyim kitabları oxumaq istəyirəm... Böyük dramaturqumuz İLYAS ƏFƏNDİYEVİN möhtəşəm əsərlərinə FÜZULİ DÖVLƏT DRAM TEATRINDA tamaşa etmək istəyirəm... Və ZƏNGİLANDAKI BARTAZ QIZ QALASINDA asmaq istəyirəm, əlimdə tutduğum ÜÇ RƏNGLİ AY-ULDUZLU BAYRAĞIMI!”
                                
                     
                                   
                                    Yaqut Hüseynova



  

Thursday, May 12, 2016

"VƏTƏNİM"

Gözlərimin nurusan,
Mənim ana Vətənim!
Ürəyimin qorusan,
Mənim ana Vətənim!

Damarımda qanımsan,
Günəşimsən, ayımsan,
Bəyaz saçlı anamsanŞ
Mənim ana Vətənim!



                                             Müəllif: Axverdiyev Rəhman 
              

KİTAB TƏQDİMATINDA

   Şair-publisist Təranə Şəmsin "TƏNHA ADAYAM" və gənc yazar, dəyərli dostum Nərgiz İsmayılovanın "QARDƏLƏN" kitabının kitabevim.az-da keçirilən təqdimatında (Bakı 7-8 may 2016-cı il)








Friday, May 6, 2016

“DƏSTƏMAZ”



   AZAN artıq bitmək üzrəydi. Molla Nəsrəddin öz otağında yazı masasının üstünə yığdığı kitabları qarşısına qoyub, həmişəki kimi qeydlərini edirdi. Mavi səmada qürub edən GÜNƏŞİN sonuncu işığı AYIN simasında öz əksini tapırdı.Təbiət, sanki gözoxşayan sirli ilmələrlə naxışlanan bir nağıla bənzəyirdi. Otağın pəncərəsinin önündə bitən salxım söyüdlərin budaqlarının əsən yaz küləyinin təsirindən həzin-həzin tərpənişi Molla Nəsrəddinin ruhunu hüzura qərq edirdi.  Bir qədər bu əsrarəngiz gözəlliyi seyr etdikdən sonra, əlindəki qələmi dəftərin üstünə qoyub, ayağa qalxdı. Və:-“Artıq axşam namazının vaxtıdır. Qeydlərimi namazdan sonra tamamlayaram. Həm də yarımçıq qalmış yazılarımdan birinin üzərində də işləyərəm.”- Deyib, otağın qapısını örtərək, həyətə düşdü. Arxın başına gəlib, dəstəmaz almaq üçün ovcunu suyun altına tutdu. Mollanın arvadı yenə də onun ovcunun içindəki suda qəzəb və kədər dolu baxışlarının əks etdiyinin şahidi oldu. O, Molla Nəsrəddinin bu halını artıq uzun zaman idi ki, müşahidə edirdi. Molladan narahatlığının səbəbini öyrənmək üçün soruşdu:

  
    -Ay Molla, niyə yenə üzündəki kədərlə nifrət ovcunun içindəki dəstəmaz suyunda dilə gəlib?
   Molla Nəsrəddin dəstəmazını bitirib, bir az bağda gəzişəndən sonra, həyətdə sərilmiş kilimin üstündəki nalçada əyləşdi. Uzun-uzadı səmada sayrışan ulduzlara nəzər saldı. Köks ötürərək, sözə başladı:
-İSLAM mənəvi dünyamızı, mənəvi birliyimizi aydınladan əbədi bir GÜNƏŞDİR. Hər dəfə dəstəmaz alanda içimdəki əzabdan doğan qəhər gözlərimdən damla-damla axaraq, ovcumda dualarla ləpələnən suya qarışır... 1918-ci ildə mənfur düşmənlərimiz ermənilərin AZƏRBAYCANDA törətdiyi SOYQIRIM zamanı həyata keçirdiyi bir vəhşəti xatırladır mənə, dəstəmaz. Tarixin səhifələrindən oxuduğum həmin misligörünməmiş vəhşəti dilə gətirmək belə ağrılıdır...
   Qeyd etdiyim qətliamda TÜRK qanına susayan ermənilər əliyalın camaata divan tutaraq, körpələrin, qocaların, uşaqların, qadınların kəsilmiş başları və xıncım-xıncım edilmiş cəsədləri ilə doldurduqları “Qan gölü” nü xatırladan hovuzdan sağ qalanlara əzab verə-verə dəstəmaz aldıraraq, namaz qıldırmışdır. Azğınlaşmış ermənilər bu vəhşəti sağ qalanlara yaşatdıqdan sonra, onları da məsciddə diri-diri yandırmışdır!!! İbadətində, dəstəmazında tarixi faciəsi yaşayan, məscidlərinin divarına-daşına ŞƏHİD QANLARININ çiləndiyi bir millətin düşməndən alacağı İNTİQAM QİYAMƏTƏ bərabərdir!!!” - Söyləyən Molla Nəsrəddinin düşmənə olan nifrəti daha sonrakı xitablarında birər-birər alov saçdı:
   -Bax, ey murdar çaqqal, bu bizim BAYRAĞIMIZDIR! Bu, AZƏRBAYCAN millətinin kimliyinin bütün Yer üzünə verdiyi mesajın başı üzərində dalğalanan ilk və son nidasıdır! Bu, bizim TORPAĞIMIZDIR! XOCALIDAN TƏBRİZƏ, BORÇALIDAN QƏRBİ AZƏRBAYCANA qədər, məhz bizim əzəli və əbədi qədim yurd yerlərimizdir! Üstündə ilk addımlarımızı atdığımız ODLAR YURDUNUN “ATƏŞGAH” ının alovundan od götürüb, VƏTƏN, TORPAQ, DİL və BAYRAQ SEVGİMİZ! 

   
   Bax, bu bizim BAYRAĞIMIZDIR! “ŞƏHİDLƏR XİYABANINDA” dalğalandıqca, çırpıntısının ŞUŞADAN, XOCALIDAN, FÜZULİDƏN, LAÇINDAN, ZƏNGİLANDAN, AĞDAMDAN və QUBADLIDAN gələn əks-sədasını ruhumuzla, qəlbimizlə duyuruq. Çünki o müqəddəs yurd yerlərimiz, məhz ŞƏHİDLƏRİN axan qanlarıyla VƏTƏNLƏŞİB! Bax, budur, milli kimliyimizin atributu, imzası olan ULU BAYRAĞIMIZIN vətən ətirli, səngər qoxulu qəlbimizdəki əbədi ucalığı!
   Başımız üstündə bir asiman var... Üç rəngli bayrağımızın rənglərindən, ay-ulduzundan şəfəqlənərək, vahid amal naminə bizi bir yumruq kimi birləşdirən masmavi səma... Bu səmanın nuruna boyanıb, ana torpaq. KİMLİYİMİZİ ÖZÜMÜZ YARATDIQ, ÖZÜMÜZ YAZDIQ, yalnız ÖZÜMÜZ! NƏ YAZDIRDIQ, NƏ DƏ OĞURLADIQ!!! Çünki BİZ bütün tarixi gerçəkliyimizlə VARIQ!
   Hər zaman KÖKÜ OLMAYAN SOYSUZLAR atributlarına qədər oğurlayaraq, özünü bütün dünyaya varmış kimi göstərməyə çalışar. Amma bunu unutma, BAŞI ÜZƏRİNDƏ BAŞQA BİR MİLLƏTİN MİLLİ ATRİBUTUNUN RƏNGLƏRİNİ TƏRSİNƏ ÇEVİRƏRƏK bayraq edən toplum nə MİLLƏT OLA BİLƏR, nə də DÖVLƏT!!!

   Bir gün yağı tapdağı altında olan torpaqlarımızın məscidlərində alınan dəstəmaz və qılınan namazın göylərə yansıyan nurunda yenidən dilə gələcək, “ŞƏHİDLƏR XİYABANI” nda uyuyan XOCALIDAN olan beş yaşlı qızcığazın müharibənin amansızlığında məhv olmuş gülüşləri... O GÜN UZAQDA DEYİL! ”

                                               
                                      
                 
                                        Yaqut Hüseynova