Bir sevginin sətirlərində çıxdıq yolçuluğa...
Bir şeirin misralarında pozdu, sükutumuzu duyğularımız...
SƏNDƏN, məndən qoparaq, BİZLƏŞDİ vərəqlərin köksündə arzularımızla rəsmini çəkdiyimiz sevgi dünyamız. Birlikdə addımladıq, bu yolu...
Şirin bir röya kimi hopdun gözlərimə. Sevgini mənə sən tanıtdın. Sən gətirdin, qəlbimə eşqin isti nəfəsini. Ruhum köksünə baş qoyduqca, bütün əzablarım unuduldu. Könlümü səmimiyyətinlə işıqlandırdıqca, ürəyimdəki dərin yaralarım birər-birər şəfasına qovuşdu. Bəlkə də bu görüş, Kafkanın dediyi kimi, "yalnızlığı insanlarla dolu olan" iki yadın, sadəcə bir tanışlıqda doğmalaşması idi...
Gözlərimizdən oxundu, addımbaadım qısaltdığımız bu cığırın bitməyini istəmədiyimiz. Düşüncələrimizi bölüşə-bölüşə qəlblərimizin döyüntüsündə bir daha dünyanı, həyatı tanıdıq çözümlərimizlə. Bir dost kimi quruldu, dilimizdəki cümlələr. Amma baxışlarımızda ulduzlara nəql olundu, iki yolçunun sevgi hekayəti...
Hüseynova Yaqut
No comments:
Post a Comment