Monday, July 11, 2016

“PARÇALANMIŞ XƏRİTƏNİN ƏKS ÜZÜ”


   -Rəhmətlik nənəmdən xatirimdə o qədər gözəl bayatılar və hekayətlər qalıb ki, saymaqla bitməz. Onları nəql etdikcə yorulmaram, əksinə ruhum dinclik tapar sətirlərində. Fərqlər dünyası da, həyat da, məhz bu hekayət və bayatılarda hərf-hərf sözlər şəklində cümlələşərək, gizlin anlamını bir daha  özü öz dilində ifadə edir bizlərə. Bu gün yenə də həmin hekayətlərdən birini xatırladım. Çox maraqlı və ibrətamiz olan bu kiçik hekayənin sonluğuna düşüncələrimin gətirdiyi fərqli yanaşma dünyanın manqurdlaşan simasını yenidən sərgilədi, gözlərimin önünüdə. Bəli, MANQURDLAŞAN SİMASINI!...
   Molla Nəsrəddin ürəyinə yanar odlar sancan haqqında danışdığı hekayənin və onun sonluğuna gətirdiyi fərqli yanaşmasının ağrısına azacıq da olsa tab gətirmək üçün fikirli-fikirli həyətə düşdü. Gecənin sükutu həzin yağmur damlalarının, sanki sehrində dilə gəlirdi. O, narın yağan yağışın nurunda daha da ülviləşən torpağın qoxusunu bütün qəlbiylə ruhuna çəkdi. Amma bu hüzurverici an saysız-hesabsız tikana çevrilərək, ağrısıyla onun ürəyini dəlik-deşik etdi. Molla salxım söyüdlərin əhatə etdiyi nohurun bir kənarında əyləşdi. Əlini köksünə qoyaraq, söhbətə başladı:
   -Yağışdan sonra torpağın ətri insana elə rahatlıq gətirir ki, o gözəlliyi ifadə etməyə sözlər belə acizdir. Amma bu gün torpağın ətri ürəyimə tikan-tikan batdı. Çünki o müqəddəs qoxuda şəhidlərimizin, ələlxüsus, beş yaşlı şəhid XOCALININ qana boyanmış uşaqlığının iniltisini duydum. Danışdıqca bitməz, yaddaşımızın qan qoxulu səhifələri... Keçim hekayəmə...
   Nənəm nəql edirdi ki, bir gün bir ata əlindəki qəzetin bir səhifəsini çox kiçik hissələrə parçalayaraq, oğluna verir. Və ona cırılmış qəzet parçasında olan dünya xəritəsinin rəsmini düzəltməyi tapşırır. Ata onu da özü üçün qətiləşdirir ki, oğlu qəzet səhifəsini neçə gün keçsə də, əvvəlki vəziyyətinə gətirə bilməyəcək.
   Aradan bir neçə saat ötməmiş oğlu əlində bərpa edilmiş, kiçik hissələri bir-birinə dəqiqliklə yapışdırılmış qəzet səhifəsini atasına uzadaraq, sevinclə deyir:
   -Bax, ata, dünyanın xəritəsi hazırdır.



   Atası qəzet parçasına diqqətlə baxır.Və nə deyəcəyini bilmir. Kiçik parçalara ayırdığı qəzet səhifəsindəki xəritənin rəsmi düzgün yığılmışdı. Qəzetin cırıldığı belə hiss olunmurdu. Bir qədər sükuta daldıqdan sonra oğlundan belə bir çətin işin öhdəsindən necə asanlıqla gəldiyini soruşur. Oğlu yenidən gülümsəyərək, cavab verir:
   -Ata, bir bax. Xəritənin çəkildiyi səhifənin arxa üzündə DÜŞÜNƏN İNSAN şəkli var. Həmin insan şəklinin hissələrini bir-birinə uyğunlaşdırmaqla, DÜNYANIN XƏRİTƏSİNİ düzəltdim...
   -Ay Molla, hekayəyə söz ola bilməz. Çox duyğulandım. Sətirləri yatmış vicdanlara vurulan sillə kimi göründü mənə. Mükəmməl anlam daşıyır. Amma mənim üçün sənin hekayəyə bu günün prizmasından edəcəyin özünəməxsus yanaşman çox maraqlıdır. Səbrimi tükətmə, di danış görək, rəhmətlik nənənin vaxtilə söylədiyi belə gözəl hekayəyə sənin gətirəcəyin sonluq necə olacaq? - deyərək, Molla Nəsrəddinin arvadı səbrsizliklə onun nəqlinin davamını gözləməyə başladı.
   -Həəə, elə mənim üçün də maraqlıdır, deyəcəklərim. Əslində, bu hekayətin sonluğunu mən yox, günümüzün beynəlxalq siyasi durumu dəyişib. Hekayətin müasir variantı, təəssüf ki, bax, belədir. Deməli, DÜNYA XƏRİTƏSİ yenidən kiçik hissələrə ayrıldı. Bu dəfə onun kiçik parçaları manqurdların əliylə toplandı. Bəli, manqurdlaşan ölkələrin və həmin dövlətlərin andranikin murdar törəmələrinə himayədarlıq edən parlamentləri tərəfindən düzəldildi. Xəritə yenə də eyni qayda ilə bərpa edildi. Fəqət, bu dəfə həmin xəritənin arxa üzündə heç bir şəkil yox idi. Yalnız bir söz yazılmışdı:-“ERMƏNİ SOYQIRIMI”... Məhz bu sözlə sərgiləndi, YER KÜRƏSİNİN MANQURDLAŞAN SİMASI!!!
   Amma bir həqiqətə bütün varlığımla inanıram. Bir gün bu xəritə bir daha, özü də sonuncu dəfə yığılacaq. BƏLİ, SONUNCU DƏFƏ!
   Və bu xəritənin arxa üzündə yalnız bir rəsm – AZƏRBAYCAN OĞLUNUN, TÜRK ÖVLADININ qədim yurd yerimiz olan İRƏVAN QALASINDA dalğalandıracağı ÜÇ RƏNGLİ MÜQƏDDƏS BAYRAĞIMIZIN UCA ƏKSİ OLACAQ! 
   O GÜN UZAQDA DEYİL!!! 




                                                                   YAQUT HÜSEYNOVA


                                                          

                                                                     





No comments:

Post a Comment