“ İKİ FƏRQLİ ƏTİR ”

 Bu gün çox sevincliydi. Maaşını alacaqdı. Axşama qədər necə səbr edəcəyini düşündükcə gözləri gülürdü. Artıq illər idi ki, çalışırdı. Gənc olmasına baxmayaraq, yaşıdlarından yanaşmalarıyla çox fərqlənirdi. Ətrafında demək olar ki, kimsə yox idi. Çünki “ müasirləşən dünyanın “ çürük beynlərini daşıyanlar onun çevrəsində ola bilməzdi. Onun qəlbinə, düşüncələrinə yaxın isə yalnız və yalnız oxuduğu kitablar və sevdiyi məşğuliyyətləri idi. Kasıb bir ailədə göz açmışdı. Uşaqlıqdan həyatın bütün çətinliklərinin sınaqlarını görmüşdü. Qürur və məğrurluğu, zəhmət və alın tərini öyrətmişdi ona valideynləri. Hər kəsin sevimlisi idi. Səmimiyyətiylə qazanmışdı sevgi və hörməti. Qəlbi gözlərindən oxunurdu.

   Savadlı bir müəllim kimi şagirdlərinin sevimlisi idi. İbtidai sinif müəllimi olmağın çətinliyinin və məsuliyyətinin öhdəsindən çalışqanlığıyla hər zaman layiqincə gəlirdi.

   Yavaş-yavaş axşam düşürdü. Banuçiçək müəllim yoldaşı ilə maaşını alıb evə yollandı. Bir qədər getdikdən sonra müəllim yoldaşı ondan yolüstü mağazaya getməyi istədi. Beləcə onlar mağazaya girdilər. Şəhərin mərkəzində yerləşən bu mağazada bahalı ətir brendləri satılırdı. Banuçiçək ilk dəfəydi bura gəlirdi. Müəllim yoldaşı bahalı ətir brendlərinin birini göstərib:- “ Ən çox bu ətirdən istifadə edirəm . Bunu hər kəs ala bilmir. Brend işlətmək başqa zövqdu “- deyə, qürrələndi. Banu sadəcə susdu. Və müəllim adını daşıyan kolleqasının məntiqini başa düşməyə çalışdı. Sağollaşıb ayrılandan sonra , yolboyu dərin fikirlərlə irəliləyən Banu evə nə vaxt çatdığını belə hiss etmədi. Tez pul qabından maaşından ayırdığı bir miqdarda pulu götürüb qonşuya getdi. İşlədiyi gündən o bunu edirdi. Qonşuları həyat yoldaşını itirmiş, biri əlil olmaqla iki övladıyla kasıb evində tənha və köməksiz yaşayırdı. Banu salamlaşıb əlil arabasında ömrünün 17-ci ilini addımlayan Əli ilə görüşdü. Hal-əhval tutub , bir qədər onlarla söhbət etdi. Sonra kiçik köməyini Sevda  xalaya verib sevinclə evlərinə qayıtdı. 

    
   Anası qızının gözlərindəki sevinc dolu sualları görüb, nə olduğunu soruşdu. Banu olanları birər-birər anasına nəql etdi. Anası köks ötürüb, qızının saçlarına sığal çəkərək, yalnız bunları dedi :- “ Bax, qızım, həyat-sınaqlar meydanıdır. Bunu unutma, KİMİNİN ƏTRİNİN QOXUSU FANİ DÜNYADA DUYULUR, KİMİNİN İSƏ ƏMƏLLƏRİNİN GÖZƏLLİYİ AXİRƏTİNİ ƏBƏDİ ƏTİRLƏYİR !!! “

                                                          

                                                

                                                              YAQUT HÜSEYNOVA