“ BİZİ DEYİB GƏLDİ... “ və yaxud “ YAD DAŞ “

           ( Cəlil Məmmdəquluzadə  “ Sizi deyib, gəlmişəm... “  )

   BİZİ  deyib, gəldi... Nə yoruldu, nə dayandı, nə də bezdi gəldiyi yolların daş-kəsəyindən. BİZİM üçün yola çıxdı. Birlikdə addımlayan silahdaşları çox az, barmaqla sayılası qədər olsa da yoluna dayanmadan davam etdi, əsrləri adladı. Hədəflərinə doğru gördüyü və söylədiyi həqiqətlərin işığında inamla irəlilədi. BEYNLƏRƏ vurulan tikanlı məftilləri sökdü çözümləriylə, lal olan QƏLBLƏRİN, mürgüləyən QEYRƏTLƏRİN susqunluğunu yox etməyə çalışdı tənqidləriylə, kəskin ifşasıyla. Əsarətdə çırpınan MİLLİ RUHUN qandallarını qırdı mücadilələriylə...

   BİZİ deyib gəldi... Özümüzə qaytarmaq üçün kimliyimizi. BİZİ deyib gəldi... Zamanla sahib çıxmadığımız itirdiklərimizin dəyərini anlatmaq üçün. Gözlərimiz açıq olsa da, yatan vicdanımızı zamanın , tarixin vurduğu sillələrlə oyatmağa çalışdı. Fəqət, oyandıqmı ?! Əsla, YOX ! Hələ də yarı mürgülüdü RUHUMUZ !!!

  BİZİ deyib gəldi... Etdiyimiz səhvləri təkraralama nidasıyla. Təkraralanan biganəlik və yalnışlarımızla bölüm-bölüm, didim-didim kiçilən, parçalanan torpağın bütövlüyünü vicdanalara köçürmək üçün.

 

  BİZİ deyib gəldi... Zatı qırıqlara “ kim “, daha doğrusu nə olduğunu xatırlatmaq üçün. “ Bir kərə yüksələn bayraq, bir daha enməz “ ucalığıyla məmləkətimizin varlığını bütün dünyaya bəyan edən M.Ə.Rəsulzadə ölməzliyini təhqir edən vicdanı kəmləri ayaq səslərinin nifrətində əzmək üçün ! Özünə sahib çıxa bilməyənlərin üç rəngli bayrağımızın istiqlaliyyət şərəfiylə ruhumuza köçürən M.Ə.Rəsulzadəyə uzatdığı dili kökündən qopartmaq üçün gəldi...

  BİZİ deyib gəldi... Bir zamanlar cəhənnəmə çevirdiyimiz, əlimizdən gedən cənnəti yadımıza salmaq üçün. Bəli, cəhənnəmə çevirdiyimiz cənnətin hesabını sormaq üçün. F.Rixter yazırdı:-“Yaddaş bizi heç kəsin qova bilməyəcəyi yeganə cənnətdir . “ Təəssüf ki, bu cənnəti özümüz məhv etdik. Bizi başqası yox, məhz ÖZÜMÜZ qovduq! İndi biganəliyimizlə cəhənnəmə çevirdiklərimiz mənfur düşmənlərimizin bütün dünyaya car çəkdiyi, hətta həqiqətləri kimi qəbul etdirdikləri cənnətinə dönüb. Xəlil Rza Ulutürkün bir şeirində deyildiyi kimi:

Bu dünyada otun, suyun,

Torpağın da yaddaşı var.

Sındırılmış bir budağın,

Söndürülmüş ocağın da yaddaşı var.

   YADDAŞLI YADDAŞSIZA DÖNDÜK ! Yaddaşımızı pərən-pərən edib ayaqlarımız altına tökülən daşlara çevirdik. Bununla bitmədi cinayətimiz. Getdiyimiz yollara ələdiyimiz bu daşlar ayağımızı əzməsin deyə, şəxsi mənafelərə dəyişdik ümummilli dəyərləri. Zaman su kimi axıb keçdi. Özümüzə qarışdı başımız. Ayılanda isə çox gec oldu. Çünki, YAD DAŞLARA çevidiyimiz YADDAŞIMIZ başqalarının həqiqəti kimi tanınan QƏSRLƏRİN TƏMƏLİ  oldu!

                                             

                                   

                                                  YAQUT HÜSEYNOVA