“ TANRI DA XATIRLAMIR... “

   TANRI da sevinir. TANRI da gülür. Məhz ONUN sevinclərində uzanır GÜNƏŞİN ömrü. Həyatımız boyu bu sevinci axtardıq, onu görmək üçün çabaladıq, onun huzurunu ruhumuza köçürmək istədik. Amma hər zaman bir məqamı unutduq. Unutduq ki, İLAHİNİN sevinci yaratdığı aləmlərin, dünyanın nə təbiətində, nə dənizlərində, nə nemətlərində, nə də axirətinin cənnətindədir. Bəli, sadaladıqlarımın heç birində deyil. ONUN sevinci yalnız və yalnız KÖRPƏLƏRİN, UŞAQLARIN sevgi və fərəh dolu  BAXIŞLARINDADIR. Bax, o gözlərə. İrqindən, dinindən, dilindən, vətənindən asılı olmayaraq hər birinin gözləriylə bir anlıq da olsa həmsöhbət ol. O zaman hekayətlərindəki eyni acının şahidi olacaqsan. O gözlərdə amansız bəşərin “ Parçala, hökmranlıq et! “ addımlarıyla sərgilənən “ hədiyyə edilənlərə “ nəzər sal. Bütün yaradılışı, yeri-göyü hər bir məqamıyla olduğu kimi göstərən yeganə aynada, elə odur. Ruhu kor, vicdanı kar olanlar duymaz, o gözlərdəki həqiqətləri. El arasında belə bir inanc var. Aynanın qırılmağı səadətin yerini əzabların alacağına işarədir. Bu gün yer kürəsindəki körpələrin, uşaqların günahkar gözlərimizə dikilən baxışları, məhz bu qırıq aynaları xatırladır...
   Beləcə unutdurduq, YARADANA sevinci, rahatlığı. “O“ da xatırlamır nə zaman gülüşünün GÜNƏŞİN şəfəqlərinə köçdüyünü...

                                                   

                                Yaqut  Hüseynova